ما در زندگی مدرن، عصر و شب هنگام از نورهای یکنواخت الکتریکی استفاده میکنیم که خواندن کتاب، نوشتن نامه و کارکردن را مانند زمان روز میسر میکنند. حال آنکه در مقابل، ما در تاریخمان، زمان بسیار طولانی بیش از یک میلیون سال، برای نورپردازی محیط از بسیاری انواع نورهای غیر یکنواخت شعله ای مانند آتش، مشعل، منقل، شمع و فانوس استفاده می کرده ایم و به آنها عادت داشته ایم. به عبارت دیگر (( نور نارنجی)) و ((نوسان روشنایی))، زمانی بسیار طولانی به نوعی نماد روشنایی شب بوده اند. در واقع بسیاری از مردم وقتی به فضایی آرام نیاز دارند، در خانه هایشان به جای لامپ فلورسنت گرم و لامپهای حبابی برای نورپردازی استفاده می کنند. از وقتی که عصر و شب زمان استراحت و غرق شدن در تفکر بوده اند، ظاهرآ در رابطه با تفکر عمیق،روشنایی غیر یکنواخت عاملی بسیار موثر در برانگیختن عواطف و احساسات متعالی بوده است.
    محققان و پژوهشگران توانسته اند با بررسی اثر نورهای شعله ای غیر یکنواخت، مشخصات فرکانس روشنایی غیریکنواخت آتش و شمع را تحلیل کرده و توسط آزمایش های روان شناسانه، با استفاده از نور ال ای دی هدایت شونده با کامپیوتر، اثر نور یکنواخت را بر احساسات انسان بسنجند.
نتیجه این تحقیقات نشان میدهد که نورپردازی غیریکنواخت، احساسات ذاتی انسان را تشدید می کند و فضایی غنی به وجود می آورد. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت نورپردازی غیر یکنواخت برای روشنایی در پارک های شهری و تئاترهای خیابانی و نیز برای روشنایی بناهای یاد بود در مکان های تاریخی ای مثل میراث جهانی مناسب هستند. برای ما و بسیاری از حیوانات، عصر و شب زمان استراحت و همچنین نگران شدن از تاریکی است. نوسان نور که گویی در طبیعت یکی از بخش های ذاتی روشنایی عصر و شب است، با ابهام و بی ثباتیش تخیل ما را به کار می اندازد و حساسیت ما را نسبت به بسیاری از محرک های تصویری بالا می برد. 
شاید یکی از دلایلی که نوسان نور حساسیت ما را تحریک می کند، غریزه طبیعی ما باشد که در طبیعت و طی دوره ی بسیار طولانی تکامل، در نتیجه ی انواع زیاد تجربیات رفتاری کسب کرده ایم. به عبارت دیگر، ممکن است بسیاری از بذرهای احساسات عمیقی که در ما شکل میگیرد، در ذهنمان کاشته شده باشد و این بذر ها با کلیدهای محرک مناسبی که در محیط طبیعی اطراف ما هستند، جوانه بزند.